straffe verhalen

Il Palio dei Stranieri – Vreemdelingen (Vlamingen) en de Palio

Deel 1 – Een  dierbare herinnering

Ik zou langs deze weg  Alexander Vets, compagnon van vele Palioveldslagen, willen bedanken voor zijn correctie van de titel van hoofdstuk 4 van Il Regolamento del Palio. Franco Masoni roept inderdaad niet “la mossa è valida, son’ partiti”, maar “entrata fiancata, la mossa è valida” , of  “(de rincorsa) is binnengekomen langs de zijkant, de start is geldig “.

Correcties , aanvullingen of vragen om verduidelijking van alle lezers zijn zeer welkom .

 

Ik maak gebruik van zijn tussenkomst om deze vier artikels over het reglement en enkele juridische aspecten ervan  op te dragen aan de dierbare herinnering van zijn vader, meester Willy Vets, een andere compagnon van de Paliofeesten.

Meer bepaald zou ik er één in herinnering willen brengen, de Palio van 16 augustus 1991. Willy Vets sprak voor de koers de historische woorden uit : “ik heb iets meer geld als kracht in mijn armen”, waarmee hij bedoelde dat hij geen zin had op de bloedhete piazza te gaan staan en  de jonge Alexander omhoog te steken om de koers goed te zien. Wij huurden dus voor ons beiden en onze vier jonge kinderen een klein venster, net voor de bocht van San Martino,  boven de speelgoed- winkel Faldoni. Daar werden we vervoegd door een charmante oude Sienese heer, een lachende Tartuchino die er zeker van was dat hij de mooiste Paliodag van zijn leven zou beleven, d.w.z.  een “cappotto”  of een dubbele overwinning in één jaar van dezelfde contrada. Dat was in de 20ste eeuw maar één keer gebeurd , in 1933 door hetzelfde Tartuca. En nu na de overwinning in juli van Cianchino en Uberto, was men er nu zeker van dat een tweede overwinning zou volgen met dezelfde Cianchino en de oude maar zeer snelle en vooral ervaren Benito met reeds  5 overwinningen op de teller.

Willy en ik beslisten de man even te testen op zijn gehechtheid aan Tartuca en stelden hem volgende diabolische vragen : “Als U zeer ernstig ziek zou worden, zou U dan een dokter raadplegen van Chiocciola (de gehate rivaal van Tartuca)?” De man antwoordde “ja” na een korte aarzeling. “Als U grote juridische problemen zou hebben,  zou U dan bijstand vragen aan een advokaat  van Chiocciola?”. “Nooit van mijn leven”, antwoordde hij onmiddellijk. Meteen wisten we waar de grens van gehechtheid aan een contrada lag.

Bij de startprocedure bleek Tartuca op een schitterende eerste plaats te staan met ernaast Selva, door de man omschreven als een brave contrada die Tartuca niets in de weg zou leggen. De cappotto was binnen.

De start werd gegeven met Tartuca aan de leiding naast de enige ander kanshebber, Pantera met Il Pesse op de snelle Pytheos.  Zij werden op enkele meters gevolgd door Chiocciola waarvan de gehele stad wist dat ze alles zouden doen om Tartuca te stoppen. En toen gebeurde iets dat wij allen perfect  konden volgen vanuit het venster boven Faldoni. Na de eerste San Martino ging mijn goede vriend Bastiano naar binnen op het rechte stuk naar de Casato, een traject dat geen enkele ruiter kan uitvoeren omdat de bocht te scherp is en hij de lucht ingaat. Een paard kan dat vreemd genoeg wel.  Dus moet Bastiano geredeneerd hebben :  ik vlieg er af, maar ik lanceer mijn paard aan de leiding en dan moet hij het maar “scosso”  doen, ofwel  pak ik Tartuca. En zo geschiedde. Bastiano miste de bocht, botste op Tartuca, beide ruiters vielen en ook voor de paarden was de koers voorbij.

Ik kon niet nalaten mijn bewondering uit te spreken of eerder te roepen aan Willy over dit ongelooflijk gewaagde en volledig gelukte manoeuver van Bastiano. Plots bleek de oude vriendelijk Sienese heer op korte tijd ook de nederlandse taal onder de knie te hebben gekregen want hij had goed begrepen wat ik had gezegd en riep mij woedend toe met een grote dreigende vinger voor mijn neus : “Bastiano is een domme klootzak. Hij had zelf kunnen winnen als hij dit stompzinnige manoeuver niet had geprobeerd”. Onzin natuurlijk maar begrijpelijk voor iemand die de Paliodroom van zijn leven letterlijk in het stof van de Casato had zien opgaan. Willy Vets moest  al zijn redenaarskunst en overtuigingskracht gebruiken in een vreemd  frans-engels om de oude Tartuchino te kalmeren.

En toen besloot Willy om zich het volgende jaar tijdens zijn verlof in te schrijven aan de Università per Stranieri van Siena en er een snelcusus Italiaans te volgen. Ook dat is de Palio. Per stranieri.

 

Met dank aan Jan Gilliams (brucaiolo met 56 palii in Piazza op de teller) voor tekst en opzoekingswerk.