De naam “affogasanti” (heiligenverdrinkers) dateert uit de late 19e eeuw en brengt herinnering aan een bijzondere jammere periode voor de kleuren van San Marco.
Na de overwinning van de Palio van juli 1888 begon een vrij lange periode van niet meer winnen. Iets wat ze bij Chiocciola niet gewend waren in die periode (met 12 overwinningen op 38 jaar!). Tijdens de Palio van 2 juli 1896 leek Chiocciola te winnen. Gedurende de hele koers liep Chiocciola op kop, om pas na de laatste Casato gepasseerd te worden door Torre met debutant Scansino. Vele contradaioli schreven het verlies toe aan een fout van de kapitein die met Cecco een foute fantino gekozen had. Eén chiocciolino daarentegen zocht een andere zondebok en ging furieus de stal in. Daar sloeg hij de beeltenis van San Antonio (patroonheilige van de dieren) los en gooide deze in zijn aanval van woede in een put. Een enorme fout want San Antonio van Padua was eveneens beschermer van Tartuca, ook in die periode vijand van Chiocciola.
Ook de volgende jaren bleef Chiocciola sensationeel verliezen. In 1897 werd een spannende race beslecht tussen Chiocciola, Istrice, Leocorno en Giraffa. Istrice, aan kop met het sterkste paard, viel en hield ook Leocorno tegen in zijn val. Chiocciola nam de kop en leek op een overwinning af te steven. Op een meter voor de streep was het weer Scansino, deze keer voor Giraffa, die aan het langste eind trok.
In augustus dezelfde protagonisten: Chiocciola, terug met fantino Mugnaino en Giraffa die deze keer voor Massimino kozen. Giraffa won weer (een cappotto) en Chiocciola was weer tweede (derde koers op rij!). Voor Mugnaino betekende dit het einde van zijn carriere.
Het ongeluk zette zich voort in de nieuwe eeuw. Stilletjes aan begonnen enkele contradaioli te denken aan de vloek van Heilige Antonius, verdronken in de put. Bij de Palio van juli 1901 leek de overwinning eindelijk binnen. Na twee ronden had Chiocciola een meer dan veilige voorsprong. Plots stopte Emilio Lazzeri detto Fiammifero. Hij sprong van zijn paard, en liet de overwinning aan Nicchio. Ironisch genoeg was het daardoor weer Scansino die won. Hij werd het ‘zwarte beest’ van Chiocciola. In 1902 en 1910 won Scansino 2x voor Tartuca! De vloek van San Antonio leek niet te eindigen. In oktober 1910 waren de vrouwen van de wijk het beu. Ze legden de put droog en haalden het beeld terug naar boven. Het beeld, dat duidelijk had afgezien van al die jaren onder water, werd hersteld en kreeg een mooie plaats in de kerk van de wijk. De eerste gelegenheid om de vergeving van San Antonio te testen kwam er op 2 juli 1911. Chiocciola vertrok op kop en leidde de hele koers. Plots liet een Tartucino een hond los in de hoop het paard van Chiocciola te destabiliseren en zo van de overwinning te houden. Het plan mislukte, en Chiocciola won!
Sindsdien is “affogasanti” is bijnaam van de chiocciolini en sinds 29 juni 1972 is ook de titel van het officiële tijdschrift van de Contrada.